کلمه «خاموش» در زبان فارسی به طور کلی به معنای عدم صدا و نور است و در متون مختلف به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده در جملات:

   • «خاموش» می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. به عنوان مثال: «چراغ خاموش است.»
   • همچنین می‌تواند به عنوان قید در جملات به کار رود: «او خاموش رفت.»

2. ترکیب با دیگر کلمات:

   • «خاموش» می‌تواند با بعضی از کلمات ترکیب شود و اصطلاحات جدیدی بسازد. مانند: «خاموشی» (به معنای حالت خاموش بودن) یا «خاموش کردن» (به معنای از کار انداختن یا خاموش کردن چیزی).

3. معنای مجازی:

   • در کاربردهای مجازی، «خاموش» ممکن است به معانی عاطفی یا نمادین اشاره کند، مثل خاموشی در احساسات. برای مثال: «او در دلش خاموش بود.»

4. قواعد املایی:

   • کلمه «خاموش» به صورت صحیح باید به همین شکل نوشته شود. از نوشتن آن به صورت‌های نادرست مانند «خاموشی» در مواضع نادرست پرهیز کنید.
5. نکات نگارشی:
   • نقطه‌گذاری و ساختار جملات در نگارش صحیح به کار بردن این کلمه اهمیت دارد. به عنوان مثال: «وقتی او در کنارم بود، دائماً خاموش بود.»

این موارد به شما کمک می‌کند تا کلمه «خاموش» را به درستی در جملات خود به کار ببرید و قواعد نگارشی مرتبط به آن را رعایت کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خاموش" در جملات آورده‌ام:

1. شب هنگام، چراغ‌ها خاموش شدند و سکوت همه جا را فرا گرفت.
2. او تصمیم گرفت تلویزیون را خاموش کند تا بتواند به کتابش تمرکز کند.
3. هنگام بارش باران، صدای رعد و برق خفیف و جالبی در پس‌زمینه خاموش شد.
4. گوشی‌اش به دلیل تمام شدن باطری خاموش شد و نتوانست به تماس‌ها پاسخ دهد.
5. بعد از یک روز شلوغ، او نیاز داشت همه چیز را خاموش کند و استراحت کند.

امیدوارم این جملات مفید باشند!