کلمه «خوش عاقبت» در زبان فارسی به معنای «خوب پایان» یا «سعادت‌آمیز» است و معمولاً در جملات به صورت صفت به کار می‌رود. در زیر چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. جدا نوشتن: کلمه «خوش عاقبت» باید به صورت جدا نوشته شود و هر دو بخش آن به یکدیگر متصل نیستند. بنابراین نوشتن «خوشعاقبت» نادرست است.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به توصیف نحوه‌ی پایان یک داستان، زندگی، یا وضعیت خاص به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • «امیدوارم این سفر خوش عاقبت باشد.»

3. جمع و مفرد: «خوش عاقبت» به صورت مفرد استفاده می‌شود و در مواقعی که بخواهید به چند موقعیت یا داستان اشاره کنید، می‌توانید از عباراتی مثل «داستان‌های خوش عاقبت» استفاده کنید.

4. رسم‌الخط: از نظر نگارشی باید توجه داشت که هر دو کلمه‌ باید با حروف فارسی نوشته شوند و در رعایت املای صحیح آن‌ها دقت شود.

این کلمه می‌تواند به عنوان یک صفت برای توصیف افراد یا حالات استفاده شود، مثلاً:

• «او انسانی خوش عاقبت است.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «خوش عاقبت» به درستی در نوشته‌های خود استفاده کنید.