دلاورانه

کلمه «دلاورانه» در زبان فارسی به معنای شجاعانه و دلاورانه است و می‌تواند به شیوه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا چند قاعده و نکته نگارشی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: کلمه «دلاورانه» به صورت ترکیبی از «دلاور» (صفت) و پسوند «-انه» (که نشان‌دهنده صفتی است) نوشته می‌شود. بنابراین در نگارش آن، باید توجه داشت که به درستی جدا یا به هم نچسبد.

2. موقعیت استفاده: از کلمه «دلاورانه» معمولاً در متون توصیفی یا ادبی استفاده می‌شود تا نشان‌دهنده شجاعت و دلیری باشد. می‌توان آن را به عنوان صفت در جملات به کار برد، مثلاً: «او دلاورانه جنگید.»

3. قواعد تلفظ: در تلفظ کلمه، باید به ساختار هجایی آن توجه کرد. «دلاورانه» به چهار بخش تقسیم می‌شود: دلا-ورا-نه، که در هر بخش باید به وضوح تلفظ شود.

4. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت پیشین یا صفت مؤخر در جمله استفاده شود. مثلاً:

   • «این عمل دلاورانه نشان از شجاعت او دارد.» (صفت مؤخر)
   • «او دلاورانه عمل کرد.» (قید)
5. حالت‌های مختلف: «دلاورانه» می‌تواند در ساختارهای مختلفی به کار رود، مانند «عمل دلاورانه» یا «رویکرد دلاورانه».

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «دلاورانه» به درستی و به طور مؤثر در جملات خود استفاده کنید.

1. او در میدان نبرد به طور دلاورانه‌ای از وطن خود دفاع کرد و شجاعتش همه را تحت تأثیر قرار داد.
2. داستان دلاورانه‌ی پدربزرگم هنوز در خانواده‌مان نقل می‌شود و همه با افتخار از آن یاد می‌کنند.
3. تیم ورزشی ما در مسابقه‌ی نهایی به طور دلاورانه‌ای بازی کرد و در آخر موفق به کسب جام قهرمانی شد.