دلاوری

کلمه "دلاوری" به معنای شجاعت و دلیری است و در زبان فارسی قواعد نگارشی خاصی دارد که به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:

1. مفرد و جمع: "دلاوری" به صورت مفرد به کار می‌رود. در صورتی که بخواهید به جمع اشاره کنید، می‌توانید از "دلاوران" استفاده کنید.

2. موارد استعمال: این کلمه معمولاً در متون ادبی، شعر و نثر به کار می‌رود و به توصیف ویژگی‌های شخصیتی افراد به ویژه در مباحث مربوط به شجاعت و فداکاری اشاره دارد.

3. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت صحیح و با دقت در نگارش نوشته شود. املای صحیح آن "دلاوری" است که با "د" و "ل" و سپس "اوری" تشکیل شده است.

4. صیغه‌های مختلف: می‌توانید برای توصیف گروهی از افراد با شجاعت از صفت‌هایی مانند "دلاور" (در حالت مفرد) یا "دلاوران" (در حالت جمع) استفاده کنید و برای توصیف کار یا عمل دلاورانه از فعل‌های مربوط به آن کسب کنید.

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به ساختار جملات توجه شود. به‌عنوان مثال: "دلاوری در میدان جنگ به وضوح نمایان بود."

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "دلاوری" به شکلی صحیح و مؤثر در نگارش خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دلاوری" در جمله آورده شده است:

1. دلاوری آن سربازان در میدان جنگ همیشه در خاطر ما باقی خواهد ماند.
2. او با دلاوری از دوستانش دفاع کرد و هیچ ترسی از خطر نداشت.
3. داستان دلاوری و شجاعت این قهرمان در کتاب‌های تاریخ ثبت شده است.
4. دلاوری این جوان در مواجهه با چالش‌ها الهام‌بخش بسیاری از افراد است.
5. این اختراعات نتیجه دلاوری و تلاش مداوم نخستین محققان است.

امیدوارم این جملات مفید واقع شده باشند!