کلمه "رهن" در زبان فارسی به معنای "گرو" یا "وثیقه" است و می‌تواند در متون حقوقی و اقتصادی به کار برود. برای استفاده درست از این کلمه و رعایت نکات نگارشی، به موارد زیر توجه کنید:

1. تعریف و کاربرد کلمه:

   • رهن به معنای قرار دادن مالی به عنوان وثیقه برای وام یا دین است.
   • در متون حقوقی، این کلمه معمولاً به معنای تضمین پرداخت‌های مالی استفاده می‌شود.

2. نحوهٔ صرف و تلفظ:

   • این کلمه به صورت "رهن" تلفظ می‌شود و در جمع به "رهن‌ها" تغییر می‌کند.

3. ترکیب‌ها و عبارات مرتبط:

   • "رهن مسکن": به معنای رهن دادن یک واحد مسکونی به عنوان وثیقه.
   • "رهن بانکی": به معنای قراردادی که در آن مالی به عنوان وثیقه برای دریافت وام به بانک داده می‌شود.

4. قواعد نگارشی:

   • کلمه "رهن" همیشه با "ر" و "ه" کوچک نوشته می‌شود مگر اینکه در ابتدای جمله باشد.
   • اگر در متن از کلمه "رهن" به‌طور مکرر استفاده می‌کنید، می‌توانید برای جلوگیری از تکرار، از مرادف‌های آن مانند "وثیقه" استفاده کنید.
5. جملات نمونه:
   • "برای خرید خانه، او مجبور شد بخشی از اموالش را به عنوان رهن قرار دهد."
   • "رهن در نظام بانکی ایران یکی از روش‌های متداول برای تأمین مالی است."

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "رهن" را به درستی در متون خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "رهن" در جمله آورده شده است:

1. او تصمیم گرفت خانه‌اش را به بانک رهن بدهد تا بتواند وام بگیرد.
2. در این قرارداد، ملک به عنوان رهن ارائه شده و تا زمان پرداخت کامل قسط‌ها تحت تصرف بانک خواهد بود.
3. رهن خودرو یکی از روش‌های تأمین مالی است که در آن مالکیت خودرو به‌طور موقت به بانک منتقل می‌شود.
4. برای خرید این آپارتمان، مجبور شدند بخشی از مبلغ را به‌عنوان رهن پرداخت کنند.
5. رهن وثیقه‌ای است که در مقابل وام‌ها قرار می‌گیرد و به عنوان تضمین پرداخت بدهی عمل می‌کند.

امیدوارم این جملات کمک‌تان کند!