زبان آوری

کلمه "زبان‌آوری" از دو جزء "زبان" و "آوری" تشکیل شده است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. ضمیر و کلمات مرکب: "زبان‌آوری" یک کلمه مرکب است که به معنای توانایی یا مهارت در استفاده از زبان‌ها می‌باشد. در فارسی، این‌گونه کلمات معمولاً با خط تیره نوشته می‌شوند.

2. نحوه نوشتن: نوشتن "زبان‌آوری" با خط تیره صحیح است و نشان‌دهنده ترکیب معنایی این دو جزء است.

3. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "zabān-āvari" است و تأکید بر هر دو بخش آن وجود دارد.

4. قواعد نگارشی: در متون رسمی و ادبی، بهتر است از این نوع کلمات مرکب به‌خصوص در متن‌های تخصصی و علمی استفاده شود، زیرا دقت بیشتری را نشان می‌دهد.

5. نحوه استفاده: می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به‌کار برد. به‌عنوان مثال:
   • "زبان‌آوری یکی از مهارت‌های ضروری در دنیای امروز است."

به طور کلی، کلمه "زبان‌آوری" از نظر قواعد فارسی و نگارشی به صورت ترکیبی نوشته می‌شود و به مهارت‌های زبانی اشاره دارد.