زودباور

کلمه «زودباور» در زبان فارسی به معنای فردی است که به راحتی به حرف‌ها و ادعاهای دیگران اعتماد می‌کند و زود تحت تأثیر قرار می‌گیرد. در نوشتار و محاورات فارسی، قواعد زیر می‌تواند به کارگیری صحیح این کلمه را تسهیل کند:

1. ایستادگی کلمه: «زودباور» از دو بخش تشکیل شده است: «زود» و «باور». این دو جزء با هم ترکیب شده و یک صفت را به وجود می‌آورند. مطمئن شوید که هنگام استفاده از این کلمه، به معنای دقیق آن توجه داشته باشید.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف افراد به کار می‌رود. برای مثال:

   • «او فردی زودباور است.»
   • «زودباوری می‌تواند عواقب ناخوشایندی داشته باشد.»

3. تناسب در جملات: این کلمه معمولاً با قیدهایی مانند «بسیار»، «کمی» و... می‌تواند همراه شود:

   • «او بسیار زودباور است.»
   • «بعضی از افراد کمی زودباور هستند.»

4. نکات نگارشی:

   • این کلمه به صورت بدون فاصله نوشته می‌شود (زودباور).
   • در انتهای جمله، اگر با نقطه خاتمه دهید، باید مطمئن شوید که جمله به درستی به پایان رسیده و مفهوم آن واضح است.
5. جناس و هم‌معنی‌ها: این کلمه می‌تواند هم‌معنی‌هایی مانند «ساده‌لوح» یا «بدبین» داشته باشد، اما توجه کنید که هر کلمه بار معنایی خاص خود را دارد و در متن‌های متفاوت نمی‌توان به‌جای هم استفاده شوند.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه «زودباور» را به درستی و به شیوه‌ای نگارشی مناسب به کار ببرید.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "زودباور" در جمله آورده‌ام:

1. علی همیشه به داستان‌های عجیب و غریب دوستانش گوش می‌دهد و به همین خاطر او را زودباور می‌دانند.
2. زودباور بودن می‌تواند باعث شود که انسان به راحتی فریب بخورد.
3. او به خاطر زودباور بودنش، به راحتی تحت تاثیر تبلیغات دروغین قرار گرفت.
4. بعضی از مردم به کسانی که زودباور هستند، به چشم سوژه‌های خنده نگاه می‌کنند.
5. معلم به دانش‌آموزان گفت که زودباور بودن می‌تواند باعث مشکلاتی در زندگی آنها شود.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!