کلمه "افشاگری" به معنای عمل افشای اطلاعات، حقایق یا اسرار است و در زبان فارسی به طور خاص به مواردی اشاره می‌کند که در آن‌ها حقایق پنهان یا نادرست برای عموم فاش می‌شود. برخی از نکات قواعدی و نگارشی پیرامون این کلمه عبارتند از:

1. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت "افشاگری" نوشته می‌شود و در اینجا "افشا" به معنای فاش کردن و "گری" به معنی عمل یا فرآیند است.

2. جایگاه در جمله: "افشاگری" می‌تواند به عنوان اسم در جمله استفاده شود. به عنوان مثال: "افشاگری در مورد فساد مالی مدیران، توجه زیادی را جلب کرد."

3. صرف فعل: از این کلمه می‌توان به عنوان اسم و فعل استفاده کرد. مثلاً "او به افشاگری اطلاعات پنهان ادامه داد."

4. معادل‌ها: در صورت نیاز می‌توان از واژه‌های معادل مانند "فاش‌سازی" یا "افشای حقیقت" استفاده کرد، اگرچه "افشاگری" رایج‌تر است.

5. تنوع استعمال: این کلمه معمولاً در متون خبری، سیاسی و اجتماعی به کار می‌رود و اشاره به افشاگری‌های مختلف در حوزه‌های مختلف دارد.

6. مفهوم مثبت و منفی: افشاگری ممکن است به عنوان یک عمل مثبت (برای شفافیت و عدالت) یا منفی (برای خسارت زدن به افراد یا سازمان‌ها) تلقی شود، بنابراین بسته به زمینه مورد استفاده، بار معنایی متفاوتی می‌تواند داشته باشد.

استفاده صحیح از این کلمه در متون فارسی، به خصوص در نوشتارهای رسمی و غیررسمی، اهمیت زیادی دارد.

1. افشاگری‌های اخیر درباره فساد اقتصادی در کشور توجه عموم را به خود جلب کرده است.
2. او با جرات به افشاگری در مورد ناهنجاری‌های اجتماعی پرداخت و صدای بسیاری از مردم شد.
3. افشاگری‌های رسانه‌ای می‌تواند به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه کمک کند.