کلمه "ستیزه" به‌طور کلی به معنای "دعوا" یا "اختلاف" است و در زبان فارسی می‌تواند به دو شکل به کار رود: به عنوان اسم و به عنوان صفت. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش:

   • "ستیزه" به‌صورت «ستیزه» نوشته می‌شود و از نظر املایی صحیح است.

2. جنس کلمه:

   • "ستیزه" یک اسم است و به معنای جنگ، نزاع یا اختلاف به کار می‌رود.

3. وزن و قافیه:

   • این کلمه در اشعار فارسی می‌تواند به راحتی با کلمات و عبارات دیگر قافیه بندی شود.

4. مفاهیم مرتبط:

   • همراه با کلمات دیگر می‌تواند ترکیب‌های مختلفی بسازد، مانند "ستیزه‌جویانه" و "ستیزه‌گر".

5. استفاده در جملات:

   • "برخی از مردم در برابر مشکلات، ستیزه می‌کنند."
   • "ستیزه‌جویی میان دو گروه به بحث‌های طولانی منجر شد."
6. نگارش رسمی:
   • در متن‌های رسمی و اکادمیک، استفاده هدفمند از این کلمه با حفظ دقت در مفهوم و بیان، اهمیت دارد.

اگر سوال خاصی درباره این کلمه دارید یا نیازمند اطلاعات بیشتری هستید، لطفاً بفرمایید!

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "ستیزه" در جمله آورده شده است:

1. در این بحث سیاسی، ستیزه میان دو گروه به شدت بالا گرفته بود.
2. او همیشه از ستیزه کردن با دوستانش پرهیز می‌کند و تلاش می‌کند تا اختلافات را با گفتگو حل کند.
3. ستیزه‌های اجتماعی معمولاً ناشی از نابرابری‌های اقتصادی و فرهنگی است.
4. این کتاب به بررسی ستیزه‌های تاریخی میان ملتها می‌پردازد و عوامل مؤثر بر آن‌ها را تحلیل می‌کند.
5. ستیزه در مذاکرات می‌تواند به نتیجه‌گیری‌های مثبت منجر شود، اگر طرفین به دنبال درک متقابل باشند.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشند!