آناهیت

کلمه "آناهیت" در زبان فارسی به شکل زیر قواعد نویسش و نگارشی دارد:

1. هجی صحیح:

   • کلمه "آناهیت" از دو بخش تشکیل شده است: "آنا" و "هیت".
   • "آنا" به معنای "مادر" یا "پروردگار" در زبان سانسکریت است و "هیت" به معنای "پاک" یا "مقدس".

2. نوع کلمه:

   • "آناهیت" یک اسم خاص است که می‌تواند به یک شخصیت اسطوره‌ای، الهه یا عنوانی مقدس اشاره داشته باشد.

3. جایگذاری در جمله:

   • این کلمه به‌عنوان اسم خاص باید با حروف بزرگ شروع شود. مثلاً: "آناهیت الهه‌ی آب و باروری است."

4. قواعد نگارشی:

   • در نگارش این کلمه باید دقت شود که حرکات (زیر و زبر) و اعراب‌گذاری مناسب رعایت شوند، اگر نیاز به اعراب‌گذاری باشد.
   • در جملات فارسی، معمولاً به کلمات خاص مانند "آناهیت" تأکید بیشتری می‌شود.
5. فارسی‌نویسی:
   • در متون دستوری و رسمی، استفاده از کلمه در جملات به‌نحوی است که نشان‌دهنده‌ی مفهوم خاص آن باشد.

در مجموع، کلمه "آناهیت" به عنوان یک اسم خاص باید با حفظ قواعد نگارشی و هجی صحیح در نوشتار استفاده شود.

1. آناهیت در جشن تولد خود دوستانش را به خانه دعوت کرده بود.
2. آناهیت همیشه در فعالیت‌های هنری و فرهنگی شرکت می‌کند و استعدادهایش را به نمایش می‌گذارد.
3. دقایقی پس از ورود آناهیت، فضای جمع پر از شادی و خنده شد.