عابده

کلمه "عابده" در زبان فارسی به معنایی خاص و با کاربردهای مختلف به کار می‌رود. در زیر به برخی قواعد نگارشی و نکات مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. معنی و کاربرد

• عابده به معنای زنی است که در حال عبادت و اطاعت از خداوند است. این واژه از ریشه "عبادت" می‌آید.

2. جنسیت

• این کلمه به صورت مؤنث و به اشاره به زنان استفاده می‌شود. در محاورات می‌توان به جای آن از کلمه "عابد" برای مردان استفاده کرد.

3. نوشتار و املای صحیح

• در نوشتن کلمه "عابده"، دقت کنید که حروف و نقاط به درستی رعایت شوند. املای صحیح "عابده" بوده و باید با دقت نوشته شود.

4. نحوه استفاده در جمله

• این کلمه می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. به عنوان مثال:
  • "عابده در شب‌های ماه رمضان بیشتر عبادت می‌کند."

5. نگارش و قواعد مربوطه

• اگر در متنی رسمی یا ادبی از این کلمه استفاده می‌کنید، توجه به لحن و فضای متن بسیار مهم است.
• در نوشتارهای ادبی، می‌توان از تصویرسازی‌های متفاوت به همراه این کلمه استفاده کرد.

6. تشکیل جمع

• جمع این کلمه "عابدان" است که برای اشاره به گروهی از معبدگذاران زن به کار می‌رود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به طور مؤثر از کلمه "عابده" در نوشتار و گفتار استفاده کنید.

1. عابده بعد از ظهرها به زیارت امامزاده می‌رفت و دعا می‌کرد.
2. وقتی عابده در کوچه قدم می‌زد، همه او را با نام نیکی می‌شناختند.
3. عابده در مسجد محله‌اش به عنوان یک فرد محبوس در خدا، احترام زیادی داشت.