کلمه "مُهاجر" در زبان فارسی به معنای شخصی است که از مکانی به مکان دیگر می‌رود و اغلب به افرادی اطلاق می‌شود که به دلایل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی یا جغرافیایی به دیگر کشورها یا مناطق مهاجرت می‌کنند.

قواعد نگارشی و صرفی مرتبط با کلمه "مهاجر":

1. نحوهٔ نوشتار: کلمه "مُهاجر" با "م" و "ه" و بعد از آن "ا" و "ج" و "ر" نوشته می‌شود. همواره باید از الفبای فارسی و حروف صحیح استفاده کرد.

2. تلفظ: این کلمه معمولا به صورت "مُهَاجِر" تلفظ می‌شود. توجه به حروف صدادار و مازه‌دار (تکیما) در تلفظ در مباحث گفتاری مهم است.

3. معنی و کاربرد: "مُهاجر" به معنای کسی است که از وطن خود خارج شده و به کشور یا ناحیه دیگری رفته است. این کلمه معمولاً در مباحث اجتماعی، سیاسی و انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. جمع و مفرد:

   • جمع "مهاجر" به صورت "مُهاجران" یا "مُهاجرین" است.
   • مثال: "مهاجران در جستجوی یک زندگی بهتر هستند."

5. قیدها و صفات:

   • می‌توان از صفات و قیدهای مختلف برای توصیف مهاجران استفاده کرد، مانند "مُهاجرین اقتصادی"، "مُهاجرین سیاسی" و "مُهاجرین فرهنگی".
6. کاربرد در جملات:
   • "مهاجران به دنبال فرصت‌های جدید هستند."
   • "بسیاری از مُهاجران با چالش‌های زیادی روبرو می‌شوند."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و با شیوایی بیشتری در مورد کلمه "مَهاجر" صحبت کرد و نوشت.