نورافشان

کلمه "نورافشان" در زبان فارسی به معنای "محرک نور" یا "پرتو افکن" است و معمولاً برای توصیف وسایل یا تجهیزاتی که نور تولید می‌کنند یا پراکنده می‌کنند، استفاده می‌شود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. ترکیب: "نورافشان" یک کلمه ترکیبی است که از دو جزء "نور" و "افشان" تشکیل شده است. در این گونه کلمات، جزء اول معمولاً به معنی و مفهوم کلی کلمه اشاره دارد و جزء دوم عمل یا صفت آن را توصیف می‌کند.

2. املا: در نوشتن این کلمه باید به فاصله‌گذاری بین اجزاء دقت کرد. "نورافشان" به صورت یکجا نوشته می‌شود و بین دو جزء آن فاصله نمی‌گذاریم.

3. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "noor-afshan" است. توجه به تلفظ صحیح در گفتگو و نوشتار اهمیت دارد.

4. جایگاه در جمله: مانند دیگر اسم‌ها، "نورافشان" می‌تواند در جمله به عنوان فاعل، مفعول، یا سایر نقش‌های نحوی استفاده شود.

5. قید نشانه: در نوشتار رسمی و به‌ویژه در متن‌های علمی یا ادبی، باید از استفاده غیررسمی یا عامیانه این کلمه پرهیز کرد و به شکل درست و شایسته آن اشاره کرد.

6. معنی و کاربرد: این کلمه معمولاً در متن‌های مرتبط با نور، روشنایی، فن‌آوری نوری و همچنین در شعر و ادبیات به کار می‌رود.

با رعایت این نکات، می‌توانیم از کلمه "نورافشان" به درستی و به طور مؤثر در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنیم.

1. در شب‌های تاریک، نورافشان‌های خیابان، فضای شهر را روشن و امن می‌کنند.
2. نورافشان‌های جدیدی که در پارک نصب شده‌اند، زیبایی خاصی به محیط اضافه کرده‌اند.
3. در جشنواره نورافشانی، نورافشان‌های رنگارنگ آسمان را پر از زیبایی و شگفتی کردند.