نورالله

کلمه "نورالله" در زبان فارسی ترکیب دو کلمه "نور" و "الله" است. در نگارش این کلمه و اصول مرتبط با آن، چند نکته وجود دارد:

1. جداسازی: معمولاً در فارسی "نور" و "الله" به صورت یک کلمه نوشته می‌شوند، اما برخی نویسندگان ممکن است آن‌ها را جدا بنویسند. نگارش صحیح‌تر و متداول‌تر آن به صورت "نورالله" است.

2. نوشتار بزرگ: در مواردی که "الله" در نام‌های خاص یا عناوین مذهبی ظاهر می‌شود، معمولاً "الله" با حرف بزرگ نوشته می‌شود. اما در نوشتار معمول، نیازی به بزرگ‌نویسی آن نیست.

3. تعریف و کاربرد: کلمه "نورالله" به معنای نور خداوند است و معمولاً در متون دینی و ادبیات مذهبی استفاده می‌شود.

4. نشان‌گذاری: در متون ادبی و دینی، به خاطر معنای خاص این کلمه، ممکن است از نشانه‌های نگارشی مانند ویرگول یا دو نقطه برای توضیحات اضافی استفاده شود.

5. توجه به ساختار: در زمان استفاده از این کلمه در جملات، نیاز است که به ساختار جمله توجه شود تا معانی دقیق منتقل شود.

به طور کلی، "نورالله" یک واژه با بار معنایی بالا و استفاده شده در متون مذهبی است و نگارش آن باید با دقت انجام شود.

1. نورالله همیشه در میان دوستانش به عنوان یک فرد مهربان و سخاوتمند شناخته می‌شود.
2. در روز تولد نورالله، تمام خانواده و دوستانش برای جشن او جمع شدند.
3. نورالله به دلیل استعدادش در نقاشی، آثارش را در گالری‌های مختلف به نمایش گذاشته است.