خرامان

کلمه "خرامان" به معنی با وقار و با ناز و نازک‌دلی در حرکت کردن است. این کلمه به عنوان صفتی برای توصیف حرکت یا حالت فردی که با ناز و زیبایی و آرامش حرکت می‌کند، به کار می‌رود. در زیر برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. استفاده در جملات:

• "او خرامان به سمت ما آمد."
• "خرامان بودن او باعث جذب توجه همه شد."

2. نوع جمله:

• "خرامان" می‌تواند به عنوان صفت و قید در جملات استفاده شود.
• "خرامان" به عنوان اسم: "خرامان او دل‌ها را می‌رباید."

3. نگارش صحیح:

• توجه شود که "خرامان" همیشه به همین شکل نوشته می‌شود و از نگارش‌های اشتباه نظیر "خرامان" با حرف "ا" در ابتدا اجتناب کنید.

4. معانی مشابه:

• معانی مشابه دیگر مانند "نازک‌دلان"، "باهوش"، "دلربا" را می‌توان در متن استفاده کرد، اما به یاد داشته باشید هریک از این کلمات بار معنایی خاص خود را دارند.

5. استفاده در شعر:

این کلمه به وفور در اشعار و ادبیات فارسی به کار رفته و می‌توان آن را در مصراع‌های زیبا و دلنشین پیدا کرد.

6. تأکید بر ناز و زیبایی:

هنگام استفاده از "خرامان"، به ویژگی‌های زیبایی‌شناسی و نازکی که به تصویر می‌کشد توجه کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "خرامان" به درستی در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "خرامان" آورده شده است:

1. او با خرامان قدم زدن در پارک، توجه همه را جلب کرد.
2. خرامان ورودش به سالن، نشان‌دهنده اعتماد به نفس بالایش بود.
3. در شب‌های تابستان، او خرامان در کنار دریاچه نشسته و به آب نگاه می‌کرد.
4. خرامان شخصیت اصلی داستان، همچنان رازهای پنهان زندگی‌اش را کشف می‌کرد.
5. پیاده‌روی خرامان او در خیابان، حس خوشی را در دل هر بیننده‌ای بر می‌انگیخت.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!