کلمه "رخسار" یک اسم فارسی است و به معنای صورت یا چهره به کار می‌رود. در مورد قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه، چند نکته قابل توجه است:

1. نحوه نوشتار: "رخسار" به همین شکل و بدون هیچ تغییر خاصی نوشته می‌شود. توجه به املای صحیح آن مهم است.

2. جنس و تعداد: این کلمه مؤنث است و شکل جمع آن "رخسارها" یا "رخسارهای" (با حرف اضافه) می‌باشد.

3. کاربرد در جملات: "رخسار" می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا مّضاف‌الیه به کار برود. به عنوان مثال:

   • فاعل: "رخسار او در نور ماه می‌درخشید."
   • مفعول: "او با نگاهی پر از محبت به رخسار یار خیره شد."
   • مّضاف‌الیه: "زیبایی رخسار این دختر چشم‌نواز است."

4. تعبیرات و سبک‌های ادبی: در شعر و نثر فارسی، "رخسار" معمولاً به عنوان واژه‌ای زیبا و شاعرانه به کار می‌رود و ممکن است با واژه‌های دیگری مانند "ماه"، "خورشید" و "گل" ترکیب شود تا به زیبایی و جذابیت ابیات افزوده شود.

5. نکات نگارشی: در استفاده از "رخسار" در نوشته‌ها، باید توجه داشته باشید که اگر کلمه‌ای دیگر در همان جمله به کار رود، نقطه‌گذاری و ساختار جمله درست حفظ شود.

استفاده صحیح و مؤثر از "رخسار" می‌تواند به زیبایی نوشته‌ها و شعرهای شما بیفزاید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "رخسار" در جملات آورده شده است:

1. رخسار او در زیر نور خورشید مانند گل‌های لطیف در بهار می‌درخشید.
2. لبخند او بر روی رخسار زیبا و شادابش نمایان بود.
3. رخسار جوانان در هنگام خوشحالی، پر از انرژی و زندگی است.
4. در آینه به نقش رخسار خود نگاه کردم و به یاد روزهای خوب افتادم.
5. چهره‌اش با خنده‌ای ملایم، رخسار او را زیباتر کرده بود.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!