کلمه "گهر چهر" به عنوان یک ترکیب در زبان فارسی دارای بار معنایی خاصی است. "گهر" به معنای جواهر یا سنگ قیمتی و "چهر" به معنای چهره یا صورت است. این ترکیب در ادبیات فارسی و شعر به زیبایی و ارزش انسانی اشاره دارد.

قواعد نوشتاری و نگارشی:

1. جداسازی: کلمات "گهر" و "چهر" باید به شکل جدا نوشته شوند، مگر اینکه در شعر به صورت یک ترکیب خاص مورد استفاده قرار گیرد.

2. استفاده در جملات: یکی از موارد استفاده از این ترکیب می‌تواند در توصیف زیبایی، احساسی یا معنایی خاص باشد. به عنوان مثال:

   • "چهر او چون گهر درخشان بود."

3. نقطه‌گذاری: در نوشتار فارسی، توجه به نقطه‌گذاری مناسب بسیار مهم است. استفاده از ویرگول و نقطه در جای مناسب باعث روشن‌تر شدن معنا و تأکید بر برخی عبارات می‌شود.

4. توجه به دقت معنایی: این ترکیب باید با توجه به معانی مختلفی که می‌تواند داشته باشد در متن استفاده شود. مثلاً در شعر، می‌تواند به زیبایی و ارزش انسانی اشاره کند.

5. قافیه و وزن در شعر: در شعر، ممکن است "گهر چهر" به عنوان یک قافیه یا وزن خاص در نظر گرفته شود. بنابراین، توجه به آهنگ و ریتم مهم است.

استفاده صحیح از ترکیب "گهر چهر" در نوشتار و گفتار می‌تواند به غنای متن و ابراز احساسات کمک شایانی کند.