کلمه «ساءَتْ» به معنای «بد شد» در زبان فارسی که از ریشه عربی گرفته شده است، به طور خاص در متون ادبی و دینی استفاده می‌شود. اما در زبان گفتاری روزمره کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی این کلمه آورده شده است:

1. تحلیل صرفی: این کلمه از ریشه ساءَ به‌معنای «بدی و زشتی» و پسوند «-ت» به‌عنوان علامت صرف فعل برای سوم شخص مؤنث در زمان ماضی است.

2. نوشتار صحیح: در نگارش این کلمه، باید به صحیح‌نویسی و اتصال آن به جمله توجه کرد تا مفهوم به‌درستی منتقل شود.

3. استفاده درست: استفاده از این کلمه معمولاً در جملات ادبی یا ظاهری رسمی است. مثلاً: «سَاءَتْ حال او» به معنای «حال او بد شد».

4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، باید از قواعد خاصی پیروی کرد، از جمله استفاده از فاصله‌های مناسب و علائم نگارشی صحیح.

5. جایگاه در جمله: «ساءَتْ» معمولاً در جملات خبری به کار می‌رود و به توصیف حالت یا وضعیت چیزی اشاره دارد.

به طور کلی، این کلمه بیشتر در متون ادبی و متون دینی رواج دارد و در زبان روزمره کمتر به کار می‌رود.