کلمه «لَمْ يُذْكَرِ» در زبان عربی است و به‌طور خاص در جملات شرطی و منفی به کار می‌رود. در فارسی، بررسی قواعد و نگارش صحیح با توجه به فرم و معانی این کلمه می‌تواند به نکات زیر تقسیم شود:

1. معنی: «لَمْ يُذْكَرِ» به معنای «ذکر نشده است» یا «نمی‌باشد» است. در contextها یا جملات مختلف بسته به موقعیت می‌تواند معانی متفاوتی داشته باشد.

2. جنس کلمات: این کلمه به صورت فعل و در زمان ماضی (گذشته) بیان شده است. «لَمْ» به معنای «نفرموده» و «يُذْكَرِ» فعل مضارع (به معنی ذکر شده) است.

3. نکات صرفی و نحوی:

   • «لَمْ» به عنوان حرف نفی در جملات گذشته به کار می‌رود.
   • فعل «يُذْكَرِ» از ریشه «ذکر» می‌آید و به معنای «یاد کردن» یا «ذکر کردن» است.
4. نکات نگارشی:
   • رعایت فواصل صحیح بین کلمات و جملات
   • نگارش صحیح حروف اضافه و حروف نفی

در نهایت، برای بیان درست و زیبا در زبان فارسی، باید توجه داشته باشیم که معانی و ساختارهای زبانی را با دقت به کار ببریم و از استفاده‌ی نادرست و ترجمه‌ی کلمه به صورت واژه به واژه پرهیز کنیم. برای بیان درست معانی عربی در فارسی، بهتر است از مفاهیم کلی و توصیفی استفاده کنیم.