خَرَجْتَ

کلمه "خَرَجْتَ" فعل ماضی از فعل "خَرَجَ" به معنای "خارج شدن" است. این کلمه به صورت خاص در زبان فارسی به چند نکته نگارشی و دستوری مربوط می‌شود:

1. نوع فعل: "خَرَجْتَ" یک فعل ماضی و متصرفی است. این فعل به صورت ماضی ساده بیان شده و فاعل آن ضمیر "تو" (مردانه) است.

2. نقاط نگارشی: کلمه "خَرَجْتَ" شامل حرکات (حرکات زیر، زبر و پیش) است که به صورت زیر هستند:

   • "خَر": با حرکات زیر (خ) و زبر (ش) نوشته شده است.
   • "جت": حرکت ساکن (ت) و حرکات دیگر بدون نشانه خاص نشان می‌دهند که کلمه به پایان رسیده است.

3. استفاده در جملات: این کلمه در جملات به معنی "تو خارج شدی" به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "تو از خانه خَرَجْتَ."
4. صرف فعل: این فعل به صورت‌های مختلف در زمان‌های مختلف و برای فاعل‌های مختلف صرف می‌شود. برای مثال:
   • من خَرَجْتُ (من خارج شدم)
   • او خَرَجَ (او خارج شد)
   • ما خَرَجْتیم (ما خارج شدیم)

با توجه به این نکات، "خَرَجْتَ" از لحاظ دستور زبان فارسی و نحوه نگارش در جمله‌ها و متن‌ها، به خوبی قابل تحلیل و استفاده است.