کلمه «یَعْمُرُ» یکی از فعل‌های زبان عربی است که به معنای «ساختن»، «آبادی کردن» و «پُر کردن» است. در قواعد فارسی و نگارشی برای استفاده از این کلمه، نکات زیر را باید مدنظر قرار دهید:

1. ترجمه و مفهوم: پیش از استفاده از «یَعْمُرُ»، باید بدانید در چه زمینه‌ای و به چه معنا می‌خواهید از آن استفاده کنید. این کلمه عموماً در متون دینی یا ادبی کاربرد دارد.

2. نحو و صرف: این فعل از ریشه «عَمَرَ» است و به شکل مضارع (حال) و سوم شخص مفرد مذکر ذکر شده است. در جملات فارسی، معمولاً به صورت «ساختن» یا «آباد کردن» ترجمه می‌شود.

3. جنس و شمار: توجه داشته باشید که این فعل به شخص و شمار خاصی وابسته است و بسته به سیاق جمله ممکن است تغییراتی در فرم آن ایجاد شود.

4. قواعد نگارشی: هنگام نوشتن متن‌های متشکل از فعل‌های عربی، مثل «یَعْمُرُ»، لازم است به قواعد نگارشی فارسی نیز توجه کنید؛ مثلاً در استفاده از فاصله‌گذاری بین کلمات، رعایت املای صحیح و نگارش متناسب با فرهنگ و مخاطب.

5. مضمون و سیاق: این کلمه در سیاق‌های مختلف ممکن است معانی متفاوتی داشته باشد، پس بستری که در آن به کار می‌رود نیز اهمیت دارد.

به طور کلی، هنگام استفاده از کلمات عربی در متن‌های فارسی، باید به شناخته‌شدگی کلمات و فهم صحیح آنها در متن توجه نمایید.