کلمه "آزادی‌طلبی" به معنی تلاش برای دستیابی به آزادی است و ترکیبی از دو بخش "آزادی" و "طلبی" می‌باشد. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، چند نکته قابل توجه است:

1. نوشتن به صورت ترکیبی: کلمه "آزادی‌طلبی" باید با استفاده از فاصله‌گذار (مثل خط تیره) نوشته شود تا نشان دهد که این کلمه ترکیب دو جزء است.

2. تکیه‌گذاری: در نوشتن این کلمه، تکیه بر بخش اول یعنی "آزادی" وجود دارد و این بخش بر مفهوم کلی آن تأکید می‌کند.

3. گسترهٔ معنایی: "آزادی‌طلبی" ممکن است به جنبش‌ها، فلسفه‌ها و ایده‌های سیاسی و اجتماعی اشاره کند که خواهان آزادی‌های فردی و اجتماعی هستند.

4. نحو و نحوهٔ استفاده: این کلمه می‌تواند هم در مکالمات روزمره و هم در متون رسمی و دانشگاهی استفاده شود و به طور کلی در راستای توصیف ایده‌های مربوط به حقوق بشر و دموکراسی به کار می‌رود.

5. جمع و مفرد: به صورت مفرد استفاده می‌شود، اما می‌توان آن را در قالب جمع نیز به کار برد، مانند "آزادی‌طلبی‌ها".

به خاطر داشته باشید که در هنگام نوشتن و استفاده از این کلمه، بافت و متن کلی اهمیت دارد و باید تلاش شود تا آن به درستی در زمینه مناسب خود به کار رود.