کلمه "لحَن" در زبان فارسی به معنی "آوا"، "تن صدا" یا "سبک بیان" استفاده می‌شود. قواعد استفاده از این کلمه شامل نکات زیر است:

1. هجی کلمه: "لحَن" به‌صورت "لحَن" و نه "لحن" نوشته می‌شود.

2. جنس کلمه: "لحَن" اسم است و می‌تواند به خوبی در جملات به‌کار رود.

3. مثال‌های استفاده:

   • "لحَن صدای او بسیار دلنشین است."
   • "لحَن بیان او احساسات عمیق‌تری را منتقل می‌کند."

4. ترکیب با دیگر کلمات: این کلمه می‌تواند با صفات و قیدهای مختلف ترکیب شود. مثلاً:

   • "لحَن ملایم"
   • "لحَن شاد"
5. نکات نگارشی: در نوشتار ادبی، دقت کنید که قوانین نگارشی رعایت شود و فضاسازی مناسب به کار ببرید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "لحَن" به‌درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.

1. لحن صدای او هنگام صحبت کردن همیشه دوستانه و مهربان است.
2. در این مقاله، لحن نوشتاری نویسنده به خوبی حس احترام و توجه به مخاطب را منتقل می‌کند.
3. مجری تلویزیون با لحن خنده‌دار خود توانست به راحتی تماشاگران را بخنداند.