کلمه "باطل" به معنای نادرست، بی‌اعتبار، یا غیرمعتبر است و در زبان فارسی به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شود. در اینجا به بررسی قواعد نگارش و استفاده از این کلمه می‌پردازیم:

قواعد نگارشی:

1. استفاده صحیح: کلمه "باطل" به عنوان صفت به معنای نادرست یا غیرمعتبر به‌کار می‌رود. می‌توان آن را در جملات به‌صورت زیر به‌کار برد:

   • "این استدلال باطل است."
   • "قرارداد به دلیل عدم توافق، باطل است."

2. جمع و مفرد: این کلمه به‌طور معمول به‌صورت مفرد استفاده می‌شود، اما می‌توان از شکل جمع آن (باطل‌ها) نیز در موارد خاصی استفاده کرد. به‌عنوان مثال:

   • "این باطل‌ها مستندات کافی ندارند."

3. ادامه عبارات: کلمه "باطل" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود، مانند:

   • باطل الشرع (غیرمجاز از نظر شرعی)
   • باطل قسم (غیرقابل قبول)
4. قید کردن: با توجه به زمینه، ممکن است نیاز به استفاده از قیدها برای توضیح بیشتر وجود داشته باشد:
   • "این مدرک به‌طور واضح باطل است."

نکات کاربردی:

• مفاهیم نزدیک: ممکن است در برخی از متون کلمات مشابه همچون "غلط"، "نادرست" یا "بی‌اعتبار" نیز استفاده شوند، که همگی معانی نزدیکی دارند ولی از نظر بار معنایی ممکن است تفاوت‌هایی داشته باشند.
• استفاده در متون حقوقی: در متون قانونی و حقوقی، استفاده از کلمه "باطل" به‌طور خاص رایج است و می‌تواند اشاره به عدم اعتبار یک قرارداد یا سند داشته باشد.

جمع‌بندی:

استفاده از کلمه "باطل" در زبان فارسی با رعایت قواعد نگارشی و زمینه‌های مختلف معنایی آن می‌تواند به دقت بیان مفاهیم کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "باطل" در جمله آورده شده است:

1. قرارداد بین دو طرف به دلیل نواقص قانونی باطل اعلام شد.
2. اگر مدارک لازم ارائه نشود، درخواست وام باطل خواهد بود.
3. برخی از قوانین قدیمی اکنون به خاطر تغییر شرایط اجتماعی باطل شده‌اند.
4. پاسخ‌های او به سؤالات، دلیل بر باطل بودن ادعایش بود.
5. تنها یک رأی مخالف کافی است تا رأی‌گیری باطل شود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، بفرمایید!