شجره نامه

کلمه "شجره‌نامه" در زبان فارسی به معنای سندی است که شجره یا خانواده‌نامه یک شخص یا خانواده را نشان می‌دهد. برای استفاده و نگارش صحیح این کلمه نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

1. نحوۀ نوشتار: کلمه "شجره‌نامه" به صورت پیوسته و با استفاده از نیم‌فاصله نوشته می‌شود. این نیم‌فاصله بین "شجره" و "نامه" قرار می‌گیرد و به صورت "شجره‌نامه" نوشته می‌شود.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "شَجره‌نامه" تلفظ می‌شود. علامت اعراب‌گذاری می‌تواند به وضوح تلفظ صحیح کلمه کمک کند.

3. معنی و استفاده: در متون و محاورات رسمی، این کلمه معمولاً برای اشاره به تاریخچه و نسل‌های یک خانواده به کار می‌رود و به بررسی روابط خانوادگی پرداخته می‌شود.

4. نکات نگارشی:

   • در متون علمی یا تاریخی، ممکن است نیاز به توضیحات و تفسیرات بیشتری درباره این کلمه وجود داشته باشد.
   • در صورتی که به تحلیل یا بررسی عمیق‌تری درباره شجره‌نامه‌ها می‌پردازید، استفاده از کلمات مرتبط مانند "نسل‌شناسی" و "خانواده‌نامه" نیز می‌تواند مفید باشد.
5. جایی که باید محتاط بود: گاهی ممکن است در نوشتن به صورت "شجره نامه" یا "شجره نامه" (بدون نیم‌فاصله) نوشته شود، که نادرست است و باید از استفاده از این فرم‌ها پرهیز شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "شجره‌نامه" به‌درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. شجره نامه خانوادگی ما شامل نام و نسب اجدادمان به چند نسل قبل می‌رسد.
2. او با استفاده از شجره نامه خود توانست تاریخچه خانواده‌اش را بهتر بشناسد و ریشه‌های فرهنگی‌اش را کشف کند.
3. در جلسه‌ی خانواده، همه اعضا با اشتیاق به بررسی شجره نامه پرداختند و داستان‌های قدیمی را بازگو کردند.