کلمه "کمال" در زبان فارسی به معانی مختلفی همچون "کامل بودن"، "پختگی"، "تحقق اهداف" و "نقص نداشتن" به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوع نوشتار: کلمه "کمال" با "ک" کوچک نوشته می‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.

2. مفرد و جمع: "کمال" یک اسم مفرد است و جمع آن "کمالات" است.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در جملات توصیفی و تحسینی به کار می‌رود. مثلاً: "او از نظر علمی به کمال رسیده است."

4. ترکیبات اضافی: کلمه "کمال" می‌تواند با اسامی دیگری ترکیب شود. به عنوان مثال: "کمال انسانی"، "کمال اخلاقی".

5. قید زمان: می‌توان از "در کمال" و "به کمال" استفاده کرد. مثلاً: "در کمال آرامش تصمیم گرفت."

6. زبان ادبی: در زبان فارسی ادبی، "کمال" معمولاً به معنای بالاترین درجه و کنایه از فضایل انسانی به کار می‌رود.

7. جدا نوشتن: در برخی موارد، کلمه "کمال" می‌تواند به عنوان صفت بیفزاید و در جملات به‌صورت مستقل لینک شود، مانند: "کمال انسان به فکر و عمل اوست."

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "کمال" را به‌درستی و به‌طور موثق در писать‌های خود به کار ببرید.

1. او همیشه به دنبال کمال در کارش است و نمی‌گذارد هیچ نقصی در آثارش باقی بماند.
2. کمال به معنای رسیدن به بهترین حالت ممکن است، و هر فردی می‌تواند با تلاش و پشتکار به آن برسد.
3. در زندگی باید یاد بگیریم که کمال تنها در دست خداوند است و ما باید از تلاش برای بهبود خودمان دست برنداریم.