کلمه «صبا» در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه «صبا» باید همیشه با حرف کوچک و به صورت صحیح نوشته شود. (صبا)

2. معنی: صبا به معنای باد ملایم و خوشبو و همچنین به معنای صبح نیز به کار می‌رود.

3. جنس و شمار: «صبا» یک اسم مؤنث است و در حالت جمع به کار نمی‌رود.

4. کاربرد در شعر و ادب: صبا یکی از واژه‌های پرکاربرد در شعر فارسی است و معمولاً به عنوان نماد عشق، زیبایی و لطافت در اشعار به کار می‌رود. شاعران بزرگی مانند حافظ و سعدی از این کلمه استفاده کرده‌اند.

5. قواعد صرف و نحو: در جملات، «صبا» معمولاً علاوه بر اینکه به عنوان اسم خاص به کار می‌رود، می‌تواند به عنوان اسم توصیفی یا توصیف کننده نیز استفاده شود.

6. اسم‌های مرکب: هم‌چنین می‌توان کلمه صبا را در ترکیب با دیگر واژه‌ها مانند «صبا بهار» یا «صبا خوش» به کار برد.

7. استفاده در اصطلاحات: ترکیباتی مانند "نغمه صبا" و "بوي صبا" در ادبیات فارسی دیده می‌شود که به زیبایی و لطافت اشاره دارد.

با رعایت این موارد، می‌توانید به درستی از کلمه «صبا» در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. صبا با نسیم ملایمش، باغ را پر از عطر گل‌های بهاری کرد.
2. در بامداد زیبا، صبا به سمت کوه‌های دوردست می‌وزید.
3. صدای خوش صبا، نوازشگر گوش‌هایمان بود و ما را به یاد روزهای خوش گذشته می‌انداخت.