کلمه "بی استعداد" به معنای نداشتن استعداد است و در زبان فارسی به صورت زیر نوشته و استفاده می‌شود:

قواعد نگارشی:

1. جداسازی اجزا: "بی" به عنوان یک پیشوند منفی جدا از "استعداد" نوشته می‌شود.
2. استفاده صحیح: این کلمه معمولاً به معنای عدم توانایی یا قابلیت در زمینه‌های خاص به کار می‌رود.
3. تنوع در کاربرد: می‌توان از "بی استعداد" به عنوان صفت در جملات استفاده کرد، مثلاً:
   • او در این زمینه بی‌استعداد است.
   • او به خاطر بی‌استعدادی‌اش نتوانست موفق شود.

نکات گرامری:

• مفرد و جمع: این کلمه در صورت جمع یا فرد بودن تغییری نمی‌کند و به همان شکل استفاده می‌شود.
• نقش در جمله: "بی استعداد" به عنوان صفت می‌تواند در کنار اسم‌ها (مانند فرد، کودک، دانش‌آموز و...) قرار بگیرد.

به طور کلی، "بی استعداد" یک ترکیب پایه‌ای است که با رعایت نگارش صحیح و قواعد گرامری به درستی استفاده می‌شود.