کلمه "عاقبت" در زبان فارسی به معنای نتیجه یا پایان یک کار یا وضعیت است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار:

   • "عاقبت" باید به صورت کامل و بدون اختصار نوشته شود.

2. عوامل تأثیرگذار بر معنای کلمه:

   • به تناسب جمله و contexto می‌توان از "عاقبت" به معنای نتیجه و پایانی که شخصی یا موردی به آن دچار شده، استفاده کرد.

3. نحو:

   • در جملات، "عاقبت" می‌تواند به عنوان اسم در موقعیت‌های مختلف گنجانده شود.
   • مثلاً: "عاقبت کار به خیر گذشت."

4. لفظ و تلفظ:

   • این کلمه معمولاً به صورت "عاقبت" تلفظ می‌شود و باید از نظر آوایی نیز صحیح ادا شود.

5. نکات ترکیبی:

   • می‌توان از "عاقبت" در ترکیب با کلمات دیگر نیز استفاده کرد، مانند: "عاقبت کار"، "عاقبت اندیشی" و غیره.

6. جایگاه در جمله:

   • "عاقبت" معمولاً در انتهای جمله قرار می‌گیرد اما ممکن است در مواقعی به عنوان مفعول یا فاعل نیز استفاده شود.
7. استفاده در گفتار و نوشتار:
   • این کلمه در متون رسمی و ادبی بسیار رایج است و در گفتارهای عام نیز کاربرد دارد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "عاقبت" به شکل صحیح و مناسبی استفاده کنید.

1. عاقبت تصمیم‌های ما در زندگی تأثیر زیادی بر آینده‌مان خواهد داشت.
2. پس از سال‌ها تلاش و کوشش، عاقبت به هدفم رسیدم و موفق شدم.
3. او هرگز فکر نمی‌کرد که عاقبت کارهایش به چنین سرنوشتی ختم شود.