کلمه "ناخالص" به معنای چیزی است که خلوص ندارد یا در آن ناخالصی وجود دارد. این کلمه به صورت زیر در قواعد فارسی و نگارشی مورد استفاده قرار می‌گیرد:

1. نوشتار: "ناخالص" به صورت متصل نوشته می‌شود و به اجزای دیگر تقسیم نمی‌شود. از نظر نگارشی، بهتر است از استفاده جداگانه "نا" و "خالص" خودداری شود.

2. قواعد صرفی: "ناخالص" یک صفت است و می‌تواند به اسم‌های مختلف نسبت داده شود. به عنوان مثال: "محصول ناخالص"، "مواد ناخالص".

3. استفاده در جمله: از این کلمه می‌توان در جملات به‌صورت زیر استفاده کرد:

   • "این طلا ناخالص است."
   • "محصولات ناخالص باید از بازار حذف شوند."

4. کاربرد فصیح: در متون رسمی و علمی، به‌کارگیری کلمه "ناخالص" باید با دقت و در جملات واضح باشد تا مفهوم به‌خوبی منتقل شود.

5. به‌کارگیری در زبان محاوره‌ای: در زبان محاوره‌ای نیز می‌توان این کلمه را به راحتی به کار برد، اما بهتر است در موقعیت‌های غیررسمی به‌جای آن از معادل‌های ساده‌تر استفاده نشود، مگر در موقعیت‌هایی که کاربرد صفت ضروری است.

در نهایت، توجه به نوع متن و مخاطب در به‌کارگیری این کلمه و از لحاظ نگارشی مهم است.