بی مروت

کلمه "بی‌مروت" ترکیبی از پیشوند "بی" و واژه "مروت" است. در قواعد فارسی و نگارش، نکات زیر را می‌توان در مورد این کلمه ذکر کرد:

1. هیچ فاصله‌ای بین "بی" و "مروت" وجود ندارد: در نوشتار فارسی، وقتی "بی" به عنوان پیشوند به واژه‌ای اضافه می‌شود، بین این دو باید فاصله وجود نداشته باشد. پس صحیح است که به صورت "بی‌مروت" نوشته شود.

2. آموزش معنایی: کلمه "مروت" به معنای جوانمردی و رفتار خوب و نیکو در روابط اجتماعی است. بنابراین "بی‌مروت" به معنای عدم وجود جوانمردی یا نیک‌خواهی است و به طور کلی به افرادی اطلاق می‌شود که در رفتار خود رحم، انصاف و وفای به عهد ندارند.

3. استفاده در جملات: "بی‌مروت" معمولاً به صورت صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را به عنوان صفت فاعلی در جملات استفاده کرد. به عنوان مثال: "او انسانی بی‌مروت است که به دیگران هیچ توجهی ندارد."

4. تلفظ و نوشته: توجه داشته باشید که در تلفظ، "بی‌مروت" به صورت "bī-morvat" تلفظ می‌شود و باید دقت کنید که در نوشتار و تلفظ از این قاعده پیروی شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌مروت" به درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.