کلمه "تعجب‌آور" به عنوان یک صفت در زبان فارسی به کار می‌رود و به معنای چیزی است که موجب تعجب یا شگفتی می‌شود. در مورد این کلمه و قواعد مربوط به آن می‌توان موارد زیر را ذکر کرد:

1. تلفظ: "تعجب‌آور" به صورت "ta'ajjub-awar" تلفظ می‌شود. توجه به لحن و اعراب‌گذاری نیز می‌تواند به درست تلفظ کردن کلمات کمک کند.

2. بنیاد کلمه: "تعجب" (از ریشه "عجب") به معنای شگفتی و حیرت است و "آور" به معنای "موجب شدن" می‌باشد. بنابراین، "تعجب‌آور" به معنای "موجب تعجب" است.

3. جنس و شمار: این کلمه به عنوان یک صفت می‌تواند برای هر دو جنس مذکر و مؤنث استفاده شود و در حالت جمع نیز به همان صورت باقی می‌ماند.

4. کاربرد: "تعجب‌آور" معمولاً برای توصیف وقایع، اشیاء یا رفتارهایی به کار می‌رود که غیرمنتظره یا شگفت‌انگیز هستند. به عنوان مثال:

   • "این فیلم واقعا تعجب‌آور بود."
   • "نتیجه‌ی مسابقه تعجب‌آور بود."

5. نکات نگارشی: در نوشتار، توجه به استفاده صحیح از فونت، فاصله‌گذاری و علامت‌گذاری بسیار مهم است. به عنوان مثال، در جملات تعجبی معمولاً از علامت تعجب (!) برای نشان دادن تعجب استفاده می‌شود:

   • "واقعا تعجب‌آور است که او این همه موفق شده است!"
6. هم‌نشینی: "تعجب‌آور" می‌تواند با دیگر صفات و قیدها ترکیب شود:
   • "واقعا تعجب‌آور است که او به تنهایی این کار را انجام داده است."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "تعجب‌آور" در زبان فارسی بهره برد.