کلمه "حایز" به معنی "دارنده" یا "صاحب" است و در زبان فارسی صفاتی است که برای توصیف فرد یا چیزی که ویژگی‌ای خاص دارد، استفاده می‌شود. در استفاده از این کلمه و به‌طور کلی در قواعد نگارش فارسی، نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

1. تطابق در نوع و تعداد: صفت "حایز" به طور معمول باید با اسم خود از نظر تعداد (مفرد یا جمع) و جنس (مؤنث یا مذکر) تطابق داشته باشد.

   • مثال: "او حایز شرایط لازم است." (مفرد مذکر)
   • مثال: "این افراد حایز شرایط موفقیت هستند." (جمع)

2. کاربرد صحیح: "حایز" معمولاً در ترکیبات خاص مانند "حایز شرایط"، "حایز مقام" و ... به کار می‌رود. اطمینان حاصل کنید که این کلمه در بافت صحیح استفاده شده باشد.

   • مثال: "او حایز رتبه اول در آزمون شد."

3. نوشتار صحیح: این کلمه حتماً باید به همین شکل نوشته شود. توجه به حروف و املای صحیح نیز اهمیت دارد.

4. ترکیب با دیگر واژه‌ها: معمولاً "حایز" با کلمات دیگری که حالت صفت دارند، ترکیب می‌شود.

   • مثال: "حایز شرایط لازم برای ورود به دانشگاه."
5. فعل و فاعل: در عباراتی که از "حایز" استفاده می‌شود، معمولاً فاعل و فعل باید به درستی انتخاب شوند تا معنی کامل و روشن باشد.
   • مثال: "شرکت‌کنندگان حایز امتیاز لازم برای پیشرفت شدند."

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "حایز" به شکل صحیح و مؤثر در نگارش‌های خود استفاده کنید.

در اینجا چند مثال برای کلمه "حایز" در جمله آورده شده است:

1. او به عنوان یکی از بهترین دانشجویان دانشگاه، حایز دریافت بورس تحصیلی شد.
2. این اثر هنری به دلیل زیبایی و ابتکارش، حایز توجه ویژه منتقدان قرار گرفت.
3. در این مسابقه، فقط کسانی حایز عنوان قهرمانی خواهند شد که بیشترین امتیاز را کسب کنند.
4. آن شخص به لحاظ تجربه و مهارت، حایز شرایط لازم برای استخدام در این شرکت است.
5. مقاله‌اش به خاطر ارائه اطلاعات دقیق و معتبر، حایز تقدیر و تشکر از سوی داوران شد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!