کلمه "شرح" در زبان فارسی به معنای توضیح یا بیان جزئیات چیزی است و در متون ادبی، علمی و روزمره کاربرد دارد. در زیر به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. تلفظ و نگارش: کلمه "شرح" با "ش" و "ر" و "ح" نوشته می‌شود و به صورت [ʃæɾˈɢ] تلفظ می‌شود.

2. استفاده در جملات: معمولاً "شرح" به همراه مضاف‌الیه (موضوع یا موردی که توضیح داده می‌شود) به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "شرح حال او را نوشت."
   • "ما به شرح این موضوع خواهیم پرداخت."

3. مکمل‌ها: این کلمه می‌تواند به همراه فعل‌هایی چون "دادن"، "نوشتن"، "ارائه دادن" و "شرح دادن" استفاده شود:

   • "او به طور کامل شرح داد."
   • "کتاب شامل شرحی بر تاریخ ایران است."

4. توجه به دقت: هنگام نوشتن، باید دقت کرد که "شرح" به درستی به کار برود و به معنای درست و معیّن اشاره کند.

5. قیدها و صفات: می‌توان برای توصیف شرح، از قیدها و صفات استفاده کرد:
   • "شرح مفصل"
   • "شرح کوتاه"

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "شرح" به درستی و مؤثر در نگارش استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "شرح" در جملات مختلف آورده شده است:

1. استاد در کلاس، شرح کاملی از مباحث درس را به دانش‌آموزان ارائه داد.
2. برای درک بهتر موضوع، لازم است که شرح هر قسمت را به دقت مطالعه کنیم.
3. در این کتاب، نویسنده به شرح تاریخچه این شهر پرداخته است.
4. لطفا شرح فعالیت‌های روزانه‌ات را برای من بفرستی تا بهتر از برنامه‌ات باخبر شوم.
5. او تلاش کرد تا شرح دقیقی از تجربیات خود را در سفر به اشتراک بگذارد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!