کلمه "عجیب" در زبان فارسی به معنای غیرعادی، نادر یا شگفت‌انگیز است و به تناسب استفاده در جملات، قواعد خاصی دارد. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده در جملات:

   • "عجیب" می‌تواند به‌عنوان صفت برای توصیف اسم‌ها به کار برود:
     • مثال: "این یک داستان عجیب است."

2. نحوه ترکیب:

   • می‌توان "عجیب" را با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب کرد:
     • مثال: "عجیب‌تر" (برای مقایسه)، "عجیب‌ترین" (برای سپردن صفت عالی).

3. جملات تعجبی:

   • این کلمه در جملات تعجبی استفاده می‌شود:
     • مثال: "عجب چیزی است!" یا "چقدر عجیب است!"

4. مرجعیت و تطابق:

   • صفت "عجیب" باید با اسم مورد نظر تطابق داشته باشد:
     • مثال: "حوادث عجیب" (جمع)، "پدیده‌ی عجیب" (مفرد).
5. قوانین نثر و شعر:
   • در نوشتار ادبی، می‌توان از "عجیب" برای ایجاد تصویر یا حس خاص استفاده کرد:
     • مثال: "در دل شب، صدای عجیبی به گوش می‌رسید."

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "عجیب" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. امروز در پارک یک پرنده عجیب دیدم که رنگش با تمام پرندگان دیگر تفاوت داشت.
2. رفتار او در جمع دوستانش بسیار عجیب بود و همه را به شک انداخت.
3. داستان آن کتاب با یک پایان عجیب و غریب تمام شد که هیچ کس انتظارش را نداشت.