کلمه "ازل" در زبان فارسی به معنای "بی‌پایان" و "بی‌زمان" است و غالباً در متون ادبی و فلسفی به‌کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. قلمرو معنایی: ازل به معنای آغاز و شروعی ندارد و به حالت دائمی و همیشگی اشاره دارد. این نکته در استفاده از آن در جملات باید مد نظر قرار گیرد.

2. استفاده در جملات:

   • "او از ازل در دل من جای داشت."
   • "آثار این شعر از ازل تا به ابد باقی خواهد ماند."

3. تلفظ:

   • این کلمه معمولاً با "ز" زنگ‌دار تلفظ می‌شود و به صورت «اَزل» خوانده می‌شود.

4. نحوه کاربرد:

   • "ازل" معمولاً در جملات وصفی و برای بیان مفاهیم انتزاعی و عمیق به کار می‌رود.

5. نکات نگارشی:

   • در نگارش، باید به استفاده صحیح از فواصل و نقطه‌گذاری توجه داشت. اگر "ازل" به عنوان اسم خاص به کار رود، باید به جایگاه آن در جمله توجه کرد.
6. چند نمونه کاربرد:
   • "محبت ازل، حلال مشکلات است."
   • "محبت و دوستی از ازل وجود داشته و تا ابد ادامه خواهد یافت."

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "ازل" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتار فارسی بهره جست.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ازل" آورده شده است:

1. خداوند ازل و ابد را خلق کرده است.
2. عشق واقعی ازل و بی‌پایان است.
3. دانش و آگاهی انسانی از ازل تاکنون در حال تحول است.
4. او معتقد است که روح انسان از ازل وجود داشته و به زندگی‌های مختلفی سفر کرده است.
5. در فلسفه، بحث‌هایی درباره وجود ازل و قدمت زمان وجود دارد.

اگر نیاز به توضیحات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!