در زبان فارسی، کلمه "عمر" به معنای طول عمر و زندگی است و "طولانی" نیز به معنای زیاد و دراز می‌باشد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوهٔ استفاده از این ترکیب در جملات اشاره می‌شود:

1. استفاده از صفات: در زبان فارسی، معمولاً صفت پیش از مفعول می‌آید. بنابراین، می‌توان به صورت "عمر طولانی" از آن استفاده کرد:

   • مثال: "او یک عمر طولانی را پشت سر گذاشت."

2. نقطه‌گذاری: در پایان جملات، بسته به نوع جمله (ساده، پیچیده یا سوالی)، از نقطه یا علامت‌های دیگر استفاده می‌شود:

   • مثال: "زندگی او سراسر تلاش و کوشش بود. او عمر طولانی‌ای داشت."

3. ترکیب با قیدها: می‌توان کلمه "عمر طولانی" را با قیدهای مختلف ترکیب کرد:

   • مثال: "او به سلامتی یک عمر طولانی زندگی کرد."

4. حالت‌های متفاوت: می‌توان از "عمر" و "طولانی" در حالت‌های مختلف و جملات متفاوت استفاده کرد:

   • مثال: "زندگی او برای دیگران الهام‌بخش بود و او همیشه به دنبال طولانی کردن عمر خود بود."
5. استفاده در متون ادبی: در متون ادبی و شعر، معمولاً از ترکیبات و ساختارهای خاص استفاده می‌شود:
   • مثال: "عمر طولانی نه تنها به سال‌هاست، بلکه به تجارب و خاطرات است."

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید از ترکیب "عمر طولانی" به‌طور صحیح و مؤثر در متون خود استفاده کنید.