شعله ور

کلمه "شعله‌ور" یک واژه مرکب است که به صورت زیر تحلیل می‌شود:

1. اجزای کلمه:

   • "شعله": به معنی آتش یا روشنایی است.
   • "ور": پسوندی است که بیانگر "در حال بودن" یا "مربوط به" است.

2. نوشتار:

   • این کلمه به صورت "شعله‌ور" نوشته می‌شود و باید توجه داشت که بین "شعله" و "ور" یک کسره (مانند "شعله‌ور") قرار می‌گیرد.

3. معنا:

   • "شعله‌ور" به معنای در حال شعله‌ور یا در حال آتش گرفتن است و به وضعیتی اشاره دارد که چیزی در حال سوختن یا شعله‌ور شدن باشد.

4. قواعد نگارشی:

   • در جمله‌نویسی، این کلمه باید در جایگاه مناسب خود قرار گیرد و از نظر دستور زبان، فعل یا صفتی که به آن اشاره می‌کند، باید با کلمه متناسب باشد.
   • به عنوان مثال: "هرگاه شعله‌ور شد، باید آب روی آن ریخت تا خاموش شود."
5. کاربرد در جملات:
   • می‌توان از این کلمه در توصیف اوضاع مختلف استفاده کرد. مانند: "آتش شعله‌ور در جنگل، همه چیز را به خاکستر تبدیل کرد."

به این ترتیب، کلمه "شعله‌ور" به عنوان یک کلمه توصیفی با تمامی این قواعد و معانی در زبان فارسی به کار می‌رود.

1. آتش‌سوزی جنگل به سرعت شعله ور شد و درختان زیادی را سوزاند.
2. احساسات او بعد از دیدن آن صحنه به طور ناگهانی شعله ور شد و نتوانست خود را کنترل کند.
3. در شب تاریک، شعله ور شدن شمع کوچک، فضایی دل‌نشین و رمانتیک ایجاد کرد.