گفتار و كردار تقواپیشه گان

امام على علیه السلام

اَ لْعَقْلُ شَجَرَةٌ اَصْلُهَا التُّقی وَ فَرْعُهَا الْحَياءُ وَ ثَمَرَتُهَا الْوَرَعُ فَالتَّقْوی تَدعو اِلی خِصالٍ ثَلاثٍ: اِلَی الْفِقْهِ فِی الدّينِ وَ الزُّهْدِ فِی الدُّنْيا وَ الاِْنْقِطاعِ اِلَی اللّه ِ تَعالی وَ الْحَياءُ يَدْعو اِلی ثَلاثِ خِصالٍ: اِلَی الْيَقينِ وَ حُسْنِ الْخُلُقِ وَ التَّواضُعِ وَ الْوَرَعُ يَدْعو اِلی خِصالٍ ثَلاثٍ: اِلی صِدْقِ اللِّسانِ وَ الْمُسارَعَةِ اِلَی الْبِرِّ وَ تَرْكِ الشُّبُهاتِ؛

عقل، درختی است كه ریشه آن تقوا، شاخه هایش حیاء و میوه آن، پارسایی است. تقوا به سه چیز دعوت می كند: دین شناسی، بی رغبتی به دنیا و دل بستگی به خداوند، و حیا به سه چیز دعوت می كند: یقین، خوش اخلاقی و تواضع، و پارسایی به سه چیز دعوت می كند: راستگویی، سرعت و شتاب در نیكی ها و دوری از كارهای شبهه ناك.

منبع: مواعظ العددیة، ص 160.