ناتوانى انسان

امام علی علیه السلام

مـِسـْكـيـنٌ ابـْنُ آدَمَ: مـَكـْتـُومُ الاَْجـَلِ، مـَكـْنـُونُ الْعـِلَلِ، مـَحْفُوظُ الْعَمَلِ، تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ، وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ، وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ.

بـیـنـوا و بیچاره فرزند آدم؛ مرگش پنهان، بیماری ها و دردهایش پوشیده و كردارش نگاشته اسـت، و پـشـه ای او را آزار رسـانـد، جـرعـه ای گـلوگـیـر بـكـشـدش و عرق، تن وی را گَنْده گرداند.

منبع: نهج البلاغه، ح 411، ص 1282.