عدل الهى

امام سجاد علیه السلام

اَللّهُمَّ! يَا مَنْ لايَرْغَبُ فِی الْجَزاءِ وَ يا مَنْ لايَنْدَمُ عَلَی الْعَطاءِ، وَ يا مَنْ لايُكافِی ءُ عَبْدَهُ عَلَی السَّواءِ، مِنَّـتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَ خِيَرَةٌ، اِنْ اَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا، تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ اَ نْتَ اَ لْهَمْتَهُ شُكْرَكَ؛

خدایا! ای كسی كه در برابر احسانت توقّع جبران نداری، و ای كسی كه از بخشش پشیمان نمی شوی، و ای كسی كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بیشتر] می دهی، تو در نعمت بخشیدن، آغازكننده ای و بخشایشت از روی لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترین است. اگر عطا كنی، آن را به منّت آلوده نمی كنی و اگر محروم نمایی، از روی ستم نیست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش می دهی و حال آن كه شكر گزاری را تو خود به او الهام نموده ای.

منبع: صحیفه سجّادیه، از دعاى 45.