گناه

الإمامُ الباقرُ علیه السلام

إنَّ العبدَ يسألُ اللّه َ الحاجهَ فيكونُ من شَأنِهِ قضاؤها إلی أجلٍ قريبٍ أو إلی وقتٍ بَطيءٍ، فيُذنِبُ العبدُ ذنبا فيقولُ اللّه ُ تَبارَكَ وَتَعالی للمَلَكِ: لا تَقضِ حاجَتَهُ واحرِمْهُ إيَّاها، فإنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطي واستَوجَبَ الحِرمانَ مِنّي.

[گاه] بنده حاجتی را از خداوند می خواهد و از شأن خداست كه آن را در آینده ای نزدیك یا با تأخیر برآورده سازد؛ اما بنده بعدا مرتكب گناهی می شود. پس، خداوند تبارك و تعالی به فرشته می گوید: حاجت او را بر میاور و او را از آن محروم گردان؛ زیرا او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محرومیت از سوی من شد.

منبع: بحار الأنوار: 73/329/11.