بهتر از فرشتگان، به شرط!

امام باقر علیه السلام

ـ بَعْدَ اَنْ ذَكَرَ وَفاةَ آدَمَ عليهالسلام ـ: حَتّی اِذا بَلَغَ الصَّلاةَ عَلَيْهِ قالَ هِبَةُ اللّه ِ: يا جَبْرَئيلُ، تَقَدَّمْ فَصَلِّ عَلی آدَمَ، فَقالَ لَهُ جَبْرَئيلُ عليهالسلام: يا هِبَةَ اللّه ِ، اَنّ اللّه َ اَمَرَنا اَنْ نَسْجُدَ لاَِبيكَ فِی الْجَنَّةِ، فَلَيْسَ لَنا اَنْ نَؤُمَّ اَحَدا مِنْ وُلْدِهِ؛

بعد از بیان درگذشت آدم علیه السلام ـ : تا آن كه نوبت نماز خواندن بر [جنازه] آدم رسید. هِبَةُ اللّهگفت: ای جبرئیل! جلو برو و بر [پدرم] آدم نماز بخوان. جبرئیل علیه السلام به او گفت: ای هبة اللّه ! خداوند به ما دستور داد كه در بهشت بر پدرت سجده كنیم؛ پس ما شایستگی آن را نداریم كه بر هیچ یك از فرزندانش امامت كنیم.

منبع: كمال الدین، ص 214، ح 2.