دل به نماز سپردن

عنه علیه السلام

إنّي لاَُحِبُّ لِلرَّجُلِ المُؤمِنِ مِنكُم إذا قامَ في صَلاتِهِ أن يُقبِلَ بِقَلبِهِ إلَی اللّه ِ تَعالی، ولا يَشغَلَهُ بِأَمرِ الدُّنيا؛ فَلَيسَ مِن مُؤمِنٍ يُقبِلُ بِقَلبِهِ في صَلاتِهِ إلَی اللّه ِ إلاّ أقبَلَ اللّه ُ إلَيهِ بِوَجهِهِ، وأقبَلَ بِقُلوبِ المُؤمِنينَ إلَيهِ بِالمَحَبَّةِ لَهُ بَعدَ حُبِّ اللّه ِ إيّاهُ.

امام صادق علیه السلام: دوست دارم كه مؤمن شما هرگاه به نماز ایستاد، با دل خود به خدای متعال، روی بیاورد و دلش او را به امور دنیا مشغول نكند؛ چون هیچ مؤمنی در نماز با همه قلبش به خدا روی نمی آورد، مگر آن كه خداوندْ با وجه [كریم]خود، به او روی خواهد آورد و پس از آن كه خداوندْ او را دوست داشت، دل های مؤمنان را نیز متوجّه او خواهد ساخت.

منبع: الأمالی للمفید: 150/7، ثواب الأعمال: 163/1 نحوه كلاهما عن إبراهیم الكرخیّ، بحار الأنوار: 84/240/24.