سجده كردن میان اذان و اِقامه

الإمام الصادق علیه السلام

كانَ أميرُ المُؤمِنينَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍعليهالسلام يَقولُ لِأَصحابِهِ: مَن سَجَدَ بَينَ الأَذانِ وَالإِقامَـةِ فَقـالَ في سُجودِهِ: «رَبِّ لَكَ سَجَدتُ خاضِعا خاشِعا ذَليلاً»، يَقولُ اللّه ُ تَعالی: مَلائِكَتي، وعِزَّتي وجَلالي لَأَجعَلَنَّ مَحَبَّتَهُ في قُلوبِ عِبادِيَ المُؤمِنينَ، وهَيبَتَهُ في قُلوبِ المُنافِقينَ.

امام صادق علیه السلام: امیر مؤمنان، علی علیه السلام، به یارانش می فرمود: هر كس میان اذان و اقامه، سجده كند و بگوید: «پروردگارا! از سرِ خواری، افتادگی و فرمانبرداری برایت سجده كردم»، خداوند متعال می گوید: «ای ملائكه من ! به عزّت و جلالم سوگند كه محبّت او را در دل های مؤمنان، و شكوه او را در دل های منافقان، خواهم نهاد».

منبع: فلاح السائل: 152 عن بكر بن محمّد الأزدی، بحار الأنوار: 84 / 152 / 48.