تكامل

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

ـ للزِّنديقِ الّذي سألَهُ: مِن أينَ أثبَتَّ الأنبياءَ ؟ ـ: إنّا لَمّا أثبَتنا أنّ لَناخالِقا صانِعا مُتَعالِيا عنّا وعن جَميعِ ما خَلَقَ، وكانَ ذلكَ الصّانِعُ حَكيما مُتَعالِيا لَم يَجُزْ أن يُشاهِدَهُ خَلقُهُ، ولا يُلامِسوهُ، فيُباشِرَهُم ويُباشِروهُ، ويُحاجَّهُم ويُحاجُّوهُ، ثَبَتَ أنَّ لَهُ سُفَراءَ في خَلقِهِ يُعَبِّرونَ عَنهُ إلی خَلقِهِ وعِبادِهِ، ويَدُلُّونَهُم علی مصالِحِهِم ومَنافِعِهِم، وما بهِ بَقاؤهُم وفي تَركِهِ فَناؤهُم.

ـ در پاسخ به زندیقی كه پرسید: پیامبران را از چه راهی ثابت می كنی؟ ـ فرمود: چون ثابت كردیم كه ما را آفریدگار و سازنده ای است برتر از ما و از همه آنچه آفریده،و آن سازنده حكیم و متعال است به طوری كه ممكن نیست آفریدگانش او را ببینند یا لمسش كنند و در نتیجه، بتوانند با یكدیگر ارتباط مستقیم و بی واسطه برقرار سازند و با هم بحث و محاجّه كنند، ثابت شد كه در میان خلق خود سفیران و فرستادگانی دارد كه سخنان او را برای آفریدگان و بندگانش بیان می كنند و آنان را به مصالح و منافعشان و عوامل ماندگاری و نابودیشان رهنمون می شوند.

منبع: الكافی: 1/168/1.