دچار شدن مؤمن به بلا ، به سود اوست

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

ـ فيما أوحی اللّه ُ تعالی إلی موسی عليهالسلام ـ: ما خَلَقتُ خَلْقا أحَبَّ إلَيَّ مِن عَبديَ المؤمنِ، فإنّي إنّما أبْتَلِيهِ لِمَا هُو خَيرٌ لَهُ، واُعافِيهِ لِما هُو خيرٌ لَهُ، وأزْوِي عَنهُ لِما هُو خَيرٌ لَهُ، وأنا أعلَمُ بما يَصلُحُ علَيهِ عبدي، فلْيَصْبِرْ علی بلائي، ولْيَشكُرْ نَعْمائي، ولْيَرْضَ بقَضائي، أكتُبْهُ في الصِّدِّيقينَ عِندي.

ـ از جمله چیزهایی كه خداوند متعال به موسی علیه السلام وحی كرد، این بود كه ـ : آفریده ای نیافریده ام كه نزد من محبوب تر از بنده مؤمنم باشد. او رامبتلا می سازم چون برایش بهتر است؛ به او عافیت می بخشم چون برایش بهتر است، از او می گیرم و محرومش می سازم چون برایش بهتر است. من بهتر می دانم كه چه چیز بنده مرا اصلاح می كند؛ پس باید كه بر بلای من صبور باشد و از نعمتهایم سپاسگزار و از حكم و قضای من خشنود تا او را در شمار بندگان صدّیق خود بنویسم.

منبع: بحار الأنوار: 72/331/14