دنیاطلبى با كار آخرت

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

مَنهومانِ لا يَشبَعانِ: طالِبُ دُنيا وطالِبُ عِلمٍ؛ فَمَنِ اقتَصَرَ مِنَ الدُّنيا عَلی ما أحَلَّ اللّه ُ لَهُ سَلِمَ، ومَن تَناوَلَها مِن غَيرِ حِلِّها هَلَكَ، إلاّ أن يَتوبَ أو يُراجِعَ. ومَن أخَذَ العِلمَ مِن أهلِهِ وعَمِلَ بِعِلمِهِ نَجا، ومَن أرادَ بِهِ الدُّنيا فَهِيَ حَظُّهُ.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: دو آزمندند كه سیر نمی شوند: طالب دنیا و طالب علم. پس هر كه از دنیا به آنچه خداوند برایش روا شمرده است، بسنده كند، به سلامت می مانَد و هركه آن را از غیرِ حلالش به دست آورد، نابود می شود، مگر آن كه توبه كند یا برگرددو هركه علم را از اهلش فراگیرد و به علم خویش عمل كند، نجات می یابد و هركه مرادش از [تحصیل] علم [رسیدن به] دنیا باشد، همان دنیا بهره اوست [و در آخرت، نصیبی ندارد].

منبع: الكافی: ج 1 ص 46 ح 1، تهذیب الأحكام: ج 6 ص 328 ح 906، كتاب سلیم بن قیس: ج 2 ص 718 وفیهما «منهوم» بدل «طالب» وكلّها عن سلیم بن قیس عن الإمام علیّ علیه السلام، مشكاة الأنوار: ص 246 ح 719 عن ابن القدّاح عن الإمام الصادق عن أبیه علیهماالسلام عنه صلی الله علیه و آله وفیه «المال» بدل «دنیا»، بحار الأنوار: ج2 ص35 ح37. / توبه كند و از ظلم به مردم باز ایستد. احتمال دارد تعبیر «أو یراجع» كه در متن عربى آمده، تردیدى از سوى راوى باشد. احتمال هم دارد «أو» واو تفسیرى باشد ؛ یعنى توبه كند و از خطاها و گناهانش دست بكشد. احتمال هم دارد كه به صیغه مجهول باشد ؛ یعنى خداوند با فضل خود، او را بازگردانَد.