دنیاطلبى با كار آخرت

الإمام علیّ علیه السلام

النّاسُ عَلی أربَعَةِ أصنافٍ:... ومِنهُم مَن يَطلُبُ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ، ولا يَطلُبُ الآخِرَةَ بِعَمَلِ الدُّنيا، قَد طامَنَمِن شَخصِهِ، وقارَبَ مِن خَطوِهِ، وشَمَّرَ مِن ثَوبِهِ، وزَخرَفَ مِن نَفسِهِ لِلأَمانَةِ، وَاتَّخَذَ سِترَ اللّه ِ ذَريعَةً إلَی المَعصِيَةِ.

امام علی علیه السلام: مردم، چهار دسته اند:... دسته ای از ایشان، كسانی اند كه با اعمال آخرت، دنیا را می طلبند و با كار دنیا، در پیِ به دست آوردن آخرت نیستند، تظاهر به فروتنی و وقار می كنند، گام هایشان را نزدیك به هم بر می دارند [آهسته و سر به زیر، راه می روند]، دامن جامه شان را [برای حفظ از آلودگی [جمع می كنند، خویشتن را امانتدار جلوه می دهند و پرده پوشی خداوند [از گناهان] را وسیله ای برای گناه و نافرمانی قرار می دهند.

منبع: طامَنَ: سَكَنَ وانْخَفَضَ (المعجم الوسیط: ج 2 ص 566 «طمأن»). / نهج البلاغة: الخطبة 32 ؛ إعجاز القرآن: ص 148 ح 227.