چند برابر؟

امام صادق علیه السلام

رَاَيْتُ الْمَعْروفَ كَاسْمِهِ، وَ لَيْسَ شَی ءٌ اَفْضَلَ مِنَ الْمَعْروفِ اِلاّ ثَوابُهُ، وَ ذلِكَ يُرادُ مِنْهُ، وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يُحِبُّ اَنْ يَصنَعَ الْمَعْروفَ اِلَی النّاسِ يَصْنَعُهُ، وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يَرْغَبُ فيهِ يَقْدِرُ عَلَيْهِ وَ لا كُلُّ مَنْ يَقْدِرُ عَلَيْهِ يُو?ذَنُ لَهُ فيهِفَاِذَ ا اجْتَمَعَتِ الرَّغْبَةُ وَ الْقُدْرَةُ وَ الاِْذْنُ فَهُنالِكَ تَمَّتِ السَّعادَةُ لِلطّالِبِ وَ المَطْلوبِ اِلَيْهِ؛

من خوبی را مانند نامش [خوب و زیبا] دیدم و هیچ چیز بهتر از خوبی نیست، مگر پاداش آن و همین هم از آن امید می رود. وچنین نیست كه هر كس دوست داشت به مردم خوبی كند، این كار را انجام دهد و چنین نیست كه هر كس رغبت به خوبی كردن داشت توان انجام آن را داشته باشد یا هر كس توانایی خوبی كردن را داشت [فرصت و] توفیق آن را نیز به دست آورد؛ بلكه هرگاه رغبت و توانایی و توفیق با هم گرد آیند، آن گاه است كه خوشبختی برای خوبی كننده و آن كه در حقّش خوبی شده است، به طور كامل فراهم می آید.

منبع: كافى، ج 4، ص 26، ح 3.